به‌منظور تعیین آستانه خسارت اقتصادی رقابت خردل وحشی در گندم پاییزه و پاسخ آن به مقدار بذر گندم و کود نیتروژن، آزمایشی به‌صورت سری‌های افزایشی در سال زراعی 80-1379 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد اجرا شد. آزمایش دارای سه فاکتور شامل مقدار بذر گندم در سه سطح (175، 215 و 255 کیلوگرم در هکتار)، مقدار کود نیتروژن در دو سطح مطلوب گندم و فراتر از آن (150و 225 کیلوگرم نیتروژن در هکتار) و دامنه‌ای از تراکم‌های خردل‌وحشی بود. آزمایش به‌صورت کرت‌های خرد شده (فاکتوریل ـ اسپلیت) در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. برای توصیف کاهش عملکرد ناشی از رقابت خردل وحشی از معادله هذلولی قایمه استفاده شد. با افزایش مقدار بذر گندم از 175 به 215 و 255 کیلوگرم در هکتار، حداکثر تلفات عملکرد مربوط به تراکم‌های بالای خردل وحشی از 2/57 به 9/50 و 7/41 کاهش یافت. افزایش نیتروژن فراتر از حد مطلوب گندم، در حضور رقابت خردل وحشی، سبب افزایش خسارت ناشی از تک بوته‌های خردل وحشی در تراکم‌های پایین (شیب اولیه منحنی) و همچنین افزایش حداکثر کاهش عملکرد ناشی از تراکم‌های بالای خردل وحشی (مجانب معادله) شد. نتایج نشان داد که افزایش مقدار بذر گندم سبب بالا رفتن 116 درصدی آستانه خسارت و افزایش نیتروژن فراتر از حد مطلوب گندم سبب نزول 53 درصدی آستانه خسارت اقتصادی شد.